Ένα καλά "κρυμμένο", σχεδόν άγνωστο, αλλά και παρατημένο εκκλησάκι, είναι κτισμένο από το 1947 σ' ένα βράχο, επάνω σε μια πλαγιά του λαιμού Βουλιαγμένης, σχεδόν δίπλα από το Ναυτικό Όμιλο.

Σε ένα από τα πιο παρθένα σημεία της Βουλιαγμένης, στα βραχάκια μετά τη μαρίνα στη Βουλιαγμένη, κολυμβητές, πεζοπόροι αλλά και όσοι περνούν με σκάφος συναντούν ένα πραγματικά περίεργο μικροσκοπικό εξωκκλήσι.

Ένα ευμέγεθες εικονοστάσι του Αγίου Νικολάου, μέσα κυριολεκτικά στο βράχο και με προσθήκες από πέτρα, βότσαλα, μάρμαρο και άλλα υλικά προβάλλει μια κατασκευή που έχει δημιουργήσει το δικό της θρύλο στην περιοχή.

Το εικονοστάσι είναι λαξεμένο στην πέτρα με προσθήκες που θυμίζουν τη βυζαντινή ναοδομία (όπως κωδωναστάσι και περίβολος). Στο μικρό εσωτερικό χώρο έχουν τοποθετηθεί πλήθος εικόνων ενώ σε μια μαρμάρινη πλάκα αναγράφεται: «Άγιος Νικόλαος. Κτήτωρ Νικ. Ξένος ζωγράφος γλύπτης 1947».

Σε τέσσερα σημεία της κατασκευής βρίσκει κανείς σήμερα μαρμάρινες επιγραφές, το περιεχόμενο των οποίων φωτίζει κάπως την προσωπικότητα του καλλιτέχνη και τη φιλοσοφία που ήθελε να προβάλλει από το έργο του: «Η εργασία είναι προσευχή», «Η εργασία και η αγάπη προς τον πλησίον είναι το κήρυγμα του Χριστού», «Εις την αργία υπάρχει διαρκής απογοήτευσις» και «Μηδέν το κέρδος του μίσους και της αποκτήσεως, τα πάντα ματαιότης».